Καλές προθέσεις δεν υπάρχουν η αλήθεια πέθανε

τη καλοσύνη ο κοσμάκης ξέχασε γεύτηκε

τροφή χρηματική ρεύτηκε εγωισμό πολύ

και η βοή εκκωφαντική να κουφαθεί κάθε παιδί

να μην ξανακούσει ποτέ για αγάπη αληθινή στη Γη

κάθε φωνή που μιλάει για αυτή να ‘ναι τόσο χαμηλή

που να μοιάζει ενοχλητική ψίθυροι ελπίδας

σε ένα πλαστικό κόσμο που όλοι φωνάζουν σα τρελοί

και είναι περίεργο ή μάλλον εγώ νιώθω περίεργα

σαν ορφανό παιδί με περίεργο Οιδιπόδειο σύμπλεγμα

γιατί θα ζεις όταν κάνεις τα πρώτα  βήματα

το στοίχημα δίνει στη γέννα ένα δέκα για χρήματα

η καλοσύνη έχει χαθεί για τα καλά

και σε ένα κόσμο σκατά πως να τη πάρουμε μυρωδιά

είμαι φωτιά σε κάθε ξύλινη ψυχή ή σώμα

όσο μπορώ και όσο με παίρνει αντιστέκομαι ακόμα

απορροφάω τις ακτίνες του ήλιου της αθωότητας

κι ας πάθω καρκίνο της κυνικής κοινωνικότητας

φοβάμαι κι όμως δε το σκέφτομαι να αλλάξω

και η μετάσταση ας φτάσει στο νου μου και ας πεθάνω

ραππάρω χωρίς κάτι να περιμένω να πάρω

είμαι το μαύρο κουτί μες το αεροπλάνο λίγη

καλοσύνη στο τόπο που πείσανε το κόσμο άνοιξη

να κλείσουν τον Αη Βασίλη φυλακή για διάρρηξη.

Ποια καλοσύνη για καλοσύνη

ρώτα να σου πουν αυτούς που διώξαν απ’ τη Σμύρνη

ποια καλοσύνη για καλοσύνη

ρώτα όσους μένουνε μέσα στη Παλαιστίνη

ποια καλοσύνη για καλοσύνη

ρώτα όσους είχαν σπίτι στην Ερζεγοβίνη

ποια καλοσύνη τη καλοσύνη

μάλλον τη πήρε κάποιος μαζί του προς τη Σελήνη.

Tiny Jackal

Η Καλοσύνη ήρθε αλλά δεν έμεινε αιώνια

πέθανε μαζί με τον Batman στην Ομόνοια

εκεί που κάθε μέρα γκρεμίζουνε όνειρα

και αφήνεις τα παιδιά σου να παίρνουν θάνατο απλόχερα

κοίτα πεθαίνει η καλοσύνη κάθε μέρα

παρέα με τη ψυχή ενός πατέρα που για να βγάλει

γούστα παράτα την οικογένεια του και στο νυχτοκάματο

πρέπει να πέσει ακόμα μια μητέρα

η καλοσύνη πέθανε σου λέω τη πρώτη μέρα

που κάποιος μαλάκας ανακάλυψε τη σφαίρα

την ίδια μέρα που οι άνθρωποι βάλαν βέρα

με το χρήμα και ας βλέπαν πως τους κόβαν τον αέρα

η καλοσύνη πέθανε στο όπλο ενός μπάτσου

που εκπυρσοκρότησε πιο κάτω απ΄τη Κολιάτσου

και στα λόγια ενός δικηγόρου τσάτσου

που ακόμα κρατά ανέγγιχτα τα δικαιώματά του

η καλοσύνη πέθανε στου Αλέξανδρου το ξίφος

στου Τσέγκινς Χαν τη τρέλα και στου Αδόλφου τη παράνοια

σε όλων των πολεμόχαρων που σκότωναν με ήθος

αυτοί πρώτοι κηδέψανε τη καλοσύνη εγκάρδια

απ’ ότι βλέπω και βλέπεις η καλοσύνη συνεχώς

πεθαίνει γιατί κάποιος το επιτρέπει κι αν θέλεις

να τη ξαναδείς στο Χριστό τραγούδα γιατί

μαζί του τη πήρε συγχωρώντας τον Ιούδα.

Ποια καλοσύνη για καλοσύνη

ρώτα να σου πουν αυτούς που διώξαν απ’ τη Σμύρνη

ποια καλοσύνη για καλοσύνη

ρώτα όσους μένουνε μέσα στη Παλαιστίνη

ποια καλοσύνη για καλοσύνη

ρώτα όσους είχαν σπίτι στην Ερζεγοβίνη

ποια καλοσύνη τη καλοσύνη

μάλλον τη πήρε κάποιος μαζί του προς τη Σελήνη.